Het heeft even geduurd, maar nu hebben we dan toch de sleutel van ons 'nieuwe huis'. En kan de ontdekkingstocht beginnen. Dat klinkt misschien raar, voor een woning waarvan je al twaalf jaar eigenaar bent, en we waren uiteraard al vaker binnen geweest, maar dan wil je toch ook niet zo onbeleefd zijn om uitgebreid rond te kijken! Nu wel dus en het is niet onbehoorlijk meer...Voorafgaand aan de officiële opening met een stel vrienden, hebben we ons het huis al een beetje eigen gemaakt: omtimmering rond de antieke balken weg gesloopt, lelijk behang eraf getrokken, piepschuim plafondplaten van het originele plafond gestoken, vloerbedekking weggehaald en zo voort en zo verder.
Daags daarna was dan het plechtige moment van inwijding. Met genoemde vrienden en champagne, vanzelfsprekend. Maar eerst hebben we gezamenlijk de openingshandeling verricht: het lelijke groene hek tussen ons erf en het oude gedeelte van buurman Henrie werd met vereende krachten omgetrokken en op de aanhanger met vuilnis gegooid. Opgeruimd staat netjes!
Aansluitend een rondleiding over het erf en door het pand gemaakt: de woonkamer met z'n mooie tegelvloer en lambrisering, de eerste slaapkamer met marmeren schouw en het opkamertje daar weer achter. Voorts natuurlijk de bijkeuken met z'n boerenhaard, de schuur (daar komt de trekker te staan), de cave en weckkamers en de antieke wasplaats, op de glooiende helling waarvan vroeger de was werd geboend. De moestuin wordt gekenmerkt door het grote natuurstenen bassin halverwege, waarover later meer. En na de rondleiding veel eten en drinken, want het moet wel echt een culinair huis worden.
Wordt vervolgd dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten