donderdag 20 oktober 2011

Een gedicht

Kregen we gisteravond toch zo maar een gedicht. Van Jan, onze vriend en voormalige buurman uit Spaarndam, die deze week mijn zijn prachtige Ingrid in Maison Perdue logeert.

We zagen Jan gisteravond, toen we gevieren uit eten gingen bij restaurant Le Cerney in het gelijknamige gehucht, al lopen met een plastic zakje. Dus ik nog vragen of-ie een doggy bag bij zich had. Maar nee, in dat zakje zat een lijstje. Geen tweedimensionaal schilderijlijstje - als Jan en Ingrid iets níet zijn dan is het tweedimensionaal - maar eentje die je op een paaltje kunt klemmen. Om bijvoorbeeld je berichten aan de postbode of de bakker in te doen...

Enfin, ín dat lijstje zat een prachtig gedicht dat hier volledig wordt weergegeven.

Herfst 2011

Zoals hier appels vallen
plompverloren
hun vrucht verteren
en bomen worden

Zo valt Perdue direct
in hart en nieren
en schopt eruit
wat niet meer groeien kan

Je moet verliezen
om te winnen
Et alors
Bon chance, que tu retrouve

Maison Perdue

Mooi hè...

zaterdag 15 oktober 2011

En dan nu het weer

Vanmorgen (15 september 2011) de eerste vorst op Bellevue (kijk maar naar het witte dak op de foto).

Als je tenminste de vorst van vorige winter niet meerekent! Wat dat betekent voor komende l'hiver? Geen idee. Maar ze zijn hier wel gewend rekening te houden met allerlei natuurverschijnselen die op milde of juist strenge winters duiden. De trek van vogels (en dan bedoel ik niet hun eetlust maar hun reislust), de dikte van de rokken van de ui, dat soort zaken. Maar streng of niet, Bellevue is er klaar voor, met ongeveer twintig kubieke meter hout op voorraad en nog eens twintig kuub klaar om te worden gezaagd. Dus boek je in de winter, dan wordt er op je gerekend!

vrijdag 14 oktober 2011

De queeste naar Abel Guillot

In augustis kochten we op de kostelijke vide greniers van Mont St. Jean een prachtig schilderij van de Franse kunstenaar Abel Guillot. Een robuust en krachtig geschilderd wintertafereel, overwegend zwart/wit, maar met tevens heldere kleuren.

Van Abel Guillot is vooralsnog niet veel meer bekend dan dat hij Frans was en leefde van 1907 tot 1970. Op de site van Art Price staat voorts dat hij ook in Scandinavië penseelde. Over het schilderij dat wij kochten is wel wat meer te zeggen. Het werk, ruim 120 cm hoog en 80 cm breed, is in geheel originele staat. Dat wil zeggen dat het doek nooit is bijgewerkt, het houten raamwerk niet werd vernieuwd en dat zelfs de lijst de oorspronkelijke is. De Fransman zegt dan dat het werk 'dans son jus' verkeert.
Achterop het kunstwerk als cadeautje een wit briefje geplakt, waarop nog vergeelde letters zijn te onderscheiden. En een jaartal: 1929. Guillot maakte het schilderij dus toen hij 22 jaar jong was. De eerste eigenares staat er eveneens op: Madame Bonardot. Helaas is over deze dame (de eigenares van het huisje of 'zo maar' een kunstminnares?) op Google niets te vinden. Maar er staat nog iets bij, namelijk de straat die het voorstelt: Rue Charles Cloutier in Beaune!

Wij dus naar Beaune toe, om de straat, pal in het oude centrum, naast het Place du General Leclerc, terug te vinden.
Als je door de straat loopt zie je weinig dat herkenbaar lijkt, maar als je je omdraait, zie je wel het torentje dat in de linker bovenhoek van het schilderij ook is te zien. En je ziet het dakkapelletje dat net onder de torenkap uitsteekt. Vervolgens moet je het perspectief bekijken en uitrekenen waar Abel Guillot moet hebben gezeten: er is maar één breder gedeelte in de straat, waar je genoeg afstand kunt nemen om het beeld te zien zoals het op het werk is weergegeven. Dan kan het rode huisje maar één pand zijn: Rue Charls Cloutier nummer 7.

Maar dat ziet er heel anders uit?!? Jawel, maar in pakweg een eeuw kan veel worden verbouwd. Een oudere dame uit genoemde straat weet bijvoorbeeld te vertellen dat de sierlijke 'antieke' dakkapellen op het huis enkele jaren geleden zijn aangebracht... Helaas weet de bewoonster niets te vertellen van Madame Bonardot... Net zo min als de huidige bewoner van nummer 7, Monsieur G. Perrin dat kan. Maar er moet in een queeste ook wat te raden blijven!

woensdag 5 oktober 2011

Pizza's en een boerenlunch

Er gebeurt veel op het erf van Bellevue nu de storm dan toch is losgebarsten. Veertien trekzakkers, aanhang, keukenploegen, manusjes-van-alles en honden bevolken de cour en het is een lawaai van jewelste!
Dat laatste is logisch: negen composities heeft docent Frans Tromp de spelers tot nu toe in de maag gesplitst en er komt nog meer. En dan zijn er de honden die blaffen, de katten die mauwen om aandacht en de chef - Elly - die bevelen roept.
Maar ook los van de muziek en de vrolijke janboel stapelt de ene verrassing zich op de andere. Zondagavond eerst de film bekeken die vorig jaar van ons trekzakfestival Frans met mate(n) werd gemaakt en die zo liefdevol door vriendin Joke is gemonteerd. Daarna vergast op een heuse pizzawagen die het erf op reed, waaruit iedereen zijn eigen pizza naar eigen smaak kon bestellen!

Dinsdagavond gingen de voetjes van de vloer tijdens een sentimental journey naar ieders jeugd: alle deelnemers hadden vooraf een top vijf uit de eigen pubertijd doorgegeven, waarvan manus-van-alles Jochum vijf prachtige cd's brandde. Verkleed als hippies en punks en rappers werd de hele avond gedanst op de Specials en Harry Belafonte, Joe Cocker en Meat Loaf.

Woensdag wachtte iedereen wel de grootste surprise: een lunch buiten de deur. En dan niet zomaar in een restaurant, maar in de wei! Onze trouwe fans Maaike en Guido hadden, met hulp van moeder Bieneke en haar zus Elisa, een fantastische picknick georganiseerd in een van de weilanden van Ferme Les Plaines, zoals hun boerderij nabij Saulieu heet. Zelf gemaakte vruchtesappen, courgettejam uit eigen tuin (recept volgt), heerlijke kaas en worst, alle denkbare kleuren wijn (i.c. rood, wit en rosé), huisgebakken brood, soep van eigen runderen en bietensalade die zo uit de moestuin komt, het stond allemaal opgetast op een lange platte boerenkar en we konden ervan genieten op enorme strobalen die Guido als tafels in het gras had gelegd. Met uitzicht op het glooiend landschap, de paardjes in de verte en aan de horizon een enkel huis, was het de mooiste plek op aarde. En het mooiste ritje moest toen nog komen: met z'n allen op de platte kar, dwars door de weiden terug naar de boerderij.
Vandaag een rustdag (nou ja, hard oefenen op de muziek) en vanavond een bonte avond, waarna vrijdag het concert volgtvoor het dorp en omstreken. En zaterdag? Dan zijn onze gasten allemaal opeens weer vertrekzakkers...

zondag 2 oktober 2011

Stilte voor de storm


Er heerst stilte op Bellevue. Geen gasten, geen geruis, slechts rust. Maar het is stilte voor de storm want vanmiddag al komen de eerste gasten voor Frans met mate(n) II. Of, voor spelers en luisteraars van het eerste uur: Frans op z'n Frans VII.
Dat komt zo: in 2005, het eerste jaar dat Maison Bellevue open was voor gasten (Maison Perdue bestond toen nog niet), werd in de maand augustus de eerste trekzakweek gehouden. Harmonica-docent Frans Tromp en pakweg vijftien van zijn vaste leerlingen uit Nederland (deels met aanhang) streken neer op Bellevue, voor een week van les en samenspel. Jurriaan zakte mee, Elly zorgde voor de catering en zo sloegen we ons met z'n allen door die eerste storm heen.
Er volgden meer jaren en er volgden meer trekzakweken, met altijd dezelfde groep. Soms wat uitgebreid, dan weer ingekrompen. Nu eens met keukenhulp Gretha (dank!), dan weer met Tèke en Jochum of Alexandra achter de snijplank (idem!). En altijd was er heerlijke muziek te spelen en standaard volgde op de vrijdag voor vertrek een concert. Eerst nog beneden in het dorp en nu al weer jaren gewoon op Bellevue. Met vrienden: Engelsen van Bellevue, Fransen uit het dorp beneden en Hollanders uit de buurt. Een internationaal publiek dus, dat na afloop gewoontegetrouw wordt vergast (van het werkwoord vergasten) op nasi.
En ook dit jaar gaat het weer gebeuren. Voor de zevende keer in het totaal, voor de tweede keer onder de nieuwe naam: Frans met mate(n). Maar nu nog niet, want nu heerst dus die stilte voor de storm.
Of liever, tussen twee stormen in, want de afgelopen weken is hard gewerkt aan de voorbereidingen. Party-tenten werden geplaatst, tafels werden verschoven, wijn werd gehaald en brandade bereid. Er werd geschrobd en geboend, nasi werd gebakken (30 kilo!) en ijs gedraaid (twee smaken), fornuizen kregen een nieuwe plaats en stereo-installaties kwamen van boven om beneden veel herrie te kunnen maken. Kortom: er heerste een storm van activiteiten, waar de gasten van Bellevue en Perdue in die weken niets van mochten merken?!
Maar nu is die bolle bries dan toch gaan liggen en maken we ons op voor de komst van Frans Tromp en zijn Trekzaktrawanten, waarvan er dit jaar 18 zijn. Dus ben je in de buurt en denk je de wind te horen huilen, dan is het onze muzikale storm...