Bloot op Bellevue

Het beeldmerk van Bourgondië is de slak. De wijngaardslak welteverstaan, die symbool staat voor zowel het rustige, langzame leven in de streek als voor de gastronomie.
Behalve die beroemde escargots, die je in letterlijk elk restaurant krijgt geserveerd - soms badend in de boter in hun huis (ofschoon dat nooit hun eigen huis is: lang voor het tv-programma waarin idioten een tijdje in andermans woning kruipen, deden deze slakken postuum reeds aan woningruil), een enkele keer los in de roomsaus en als je geluk hebt met room en kaas en maïs in een fraai glas - enfin, behalve díe beroemde escargots zijn er dus ook andere slakken. De petit gris bijvoorbeeld (eveneens eetbaar, ik ga de mogelijke bereidingswijzen hier nu niet weer uit de doeken doen) maar zeker ook de naaktslak. Ongenietbaar, maar vanwege zijn naam toch intrigerend en, voor de dieren zelf tenminste, in zekere mate opwindend.
Nu is Bellevue sowieso een vruchtbaar oord - ik heb een vriend die is rond onze huwelijksnacht verwekt; niet door mij overigens, dat zou wat moois zijn, maar door vrienden van ons die vanwege die bruiloft beneden op de camping in het dorp stonden - maar die slakken maken het wel erg bont!

Stel je voor: er zijn er twee die elkaar tegenkomen op de muur van Maison Bellevue. Na wat plichtplegingen over hun wederzijdse staat van blootheid schuiven ze dicht tegen elkaar. Hun slijm vermengt zich tot een stevige draad die op de wand plakt en waaraan ze van lieverlee, buik tegen buik, naar beneden glijden. Helemaal los van de muur nu, bungelend aan dat lijmerig slijm cq. slijmerig lijm.

Dat vrij zweven is noodzakelijk voor de capriolen die het bruidspaar - dat hoop ik tenminste want indien zulks ook nog buitenechtelijk blijkt wordt het wel erg zedeloos - vervolgens uithaalt.
Ze kronkelen rond elkaar en laten tegen hun beider hoogtepunt uit hun wang (!) een soort penis komen (ik zíe nu mensen nadenken over de mogelijkheden die dit schept). Die penissen (naaktslakken zijn tweeslachtig, dus het is eigenlijk altijd goed) vinden elkaar daar hoog in de lucht - dit wordt wel een erg zweverig verhaal - en kronkelen rond elkaar totdat ze gezamenlijk een soort doorzichtige paddestoel vormen die zich in één lang(zaam) orgasme lijkt te vullen met zaad.

Minuutje of vijf beetje lekker nagenieten en dan ontvlechten die twee penissen zich weer en trekken de weekdieren hun in verhouding omvangrijke geslacht in. Waarna ook de slakkenlijven zelf loskomen van elkaar, de muur opzoeken voor houvast en hun eigen weg gaan. Het mannetje - maar ja, wie is hier eigenlijk het mannetje? - kijkt nog even om alsof-ie wil zeggen: ik ga een pakkie sigaretten halen.

En het vrouwtje - maar ja, wie is hier eigenlijk het vrouwtje? - zoekt een geschikte plek om straks een paar honderd eitjes te leggen, die over twee maanden uitkomen.
Dus als er de volgende keer op Bellevue geen groen meer te bekennen is, dan komt dit doordat het hier zo'n vruchtbare omgeving is.