Totdat in de jaren zestig of zeventig de linker acacia in een vliegende storm afbrak en pardoes tegen het huis viel. De legende wil dat de koperen sierknop die ooit op de leuning van de natuurstenen trap naar de voordeur zat, daarbij afbrak en zó tussen de takken beklemd raakte, dat-ie met geen mogelijkheid los te krijgen was. Vast in de boom gelijk Excalibur in de steen. Zij het dat het zwaard uiteindelijk door King Arthur uit de steen werd getrokken, terwijl boom en bol allang verdwenen zijn...
De tweede acacia heeft het - enigszins gehavend, dat dan weer wel - uitgehouden tot 1999, toen wij het huis inmiddels hadden. Omdat de boom in zeer slechte staat was - acacia's gaan vanaf hun 25-ste jaar (net als de mens trouwens) op hun retour en worden zelden ouder dan honderd jaar (idem) - hebben we hem toen al wel laten kortwieken. Nog weer later moest hij er echter alsnog aan geloven: de stam was van binnen zo weggerot, dat ik erin kom staan zonder mijn buik in te houden!
Bij die gelegenheid zijn de wortels van deze tweede acacia trouwens wel blijven zitten. Eerst stookten we daar nog vuurtjes in, later groeide er deels gras over, maar mooi was het eigenlijk nooit.
Toen onze vriend Nicolai kort geleden met zijn kleine happertje te gast was om onze nieuwe tuin te fatsoeneren, heeft-ie meteen die wortels weggehaald. Niet dat dit eenvoudig was: tijdens het trekken en scheuren aan de dijdikke stronken, bewoog de buitenmuur meer dan tien cm heen en weer! Beetje bij beetje lukte het toch om ze weg te breken, waarna de complete oogst de gehele vrachtwagen van Nicolai vulde!
Enfin, inmiddels is het gras opnieuw ingezaaid en komen de eerste prieten dankzij het milde voorjaarsweer al boven de grond. En de vervangende acacia, die is door ons zelf opgezet en staat al weer een paar jaar te pronken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten