Toeval bestaat. Ruim 32 jaar geleden interviewde ik de bekende Uitgeester kunstenaar Dirk van de Molen tweemaal op rij. Voor Dagblad Kennemerland, waar ik als jong broekkie werkte. Gisteravond bezochten wij zijn vernissage in de wijnstad Beaune...Dirk en zijn vrouw Mieke wonen al sinds jaar en dag in Saulieu, de culinaire hoofdstad van de Morvan, op nog geen 15 km van Maison Bellevue, het gastronomische hart van Moux. We móesten elkaar dus wel tegen het lijf lopen en dat gebeurde tijdens het laatste festival van de Route N6, waarbij alle antieke auto's uit de hele Bourgogne zich verzamelen in Saulieu.
We volgen elkaar nu een beetje en dus werden we uitgenodigd in La Serrurerie, de oude slotensmederij van de vader van Geneviève Bourgogne in Beaune. Daar exposeert Van de Molen sinds gisteravond vijf monumentale werken. Te weinig, maar hij moet de bescheiden ruimte delen met zijn Franse vakbroeder Alexis Laronze.
Was het voor een kunstenaar van Dirk, die op hoogtijdagen wel vijf kunstwerken per etmaal maakt, geen hels karwei om vijf schilderijen te selecteren? Daar moet je wel een duivelskunstenaar voor zijn! Maar nee, want het was Geneviève zelf die dat deed. 'Ik heb werken gekozen die mij door de vele jaren heen al raken. Die mij ontroeren en die dicht bij me staan', aldus de galeriehoudster, die Dirk en Mieke reeds meer dan twintig jaar volgt en altijd al een diepe wens koesterde om de Hollandse schilder aan 'Beaune te tonen'.
Dus hangen er vijf indrukwekkende olieverven van de hand van Van de Molen, waaronder zijn stilleven met stoel en cornemuse, de Franse doedelzak, dat gevat is in een lijst van Morvandees eikenhout en staal. De tedere lichtval tilt het doek op en brengt de voorstelling tot leven.
Mooi is ook zijn Kabouterhuis aan de Ceintuurbaan in Amsterdam, dat hij ruim twintig jaar terug al penseelde. Net als het indrukwekkende doek van het kleine, rituele oventje dat hij twee decennia terug ontdekte in etalage van de plaatselijke pharmacie in Saulieu. Mieke: 'Ooit brandden ze daar hoorns van koeien en herten in, waardoor het merg in de hoorn tot poeder verpulverde. Dat werd dan als afrodisiacum gebruikt'. En Dirk: 'Vergelijk het maar met wat ze in Afrika doen met de hoorns van een rinoceros'.
Helaas is de drogist in kwestie vertrokken en het oventje uit de etalage verdwenen. Wat ons rest zijn tien aquarellen die Dirk ervan maakte en genoemd olieverfschilderij. Op naar Beaune dus. Want Afrika is verder...
La Serrurerie, Faubourg Bretonière in Beaune.
PS. vergeet niet ook Bellevue even aan te doen. Gaan we samen naar het atelier van Dirk en Mieke:-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten