Charlotte en de leugenbank

Met het prachtige weer van de afgelopen maanden worden de uiteenlopende rommelmarkten in de Morvan drukker bezocht dan ooit tevoren. Vide grenier heet zulks in het Frans, wat letterlijk 'lege zolder' betekent. Maar ze zeggen ook wel gewoon marché des puces hoor, dus vlooienmarkt.

De leukste tot nu toe? Gien-sur-Cure is altijd sfeervol omdat een deel van de markt op een grote weide wordt gehouden. Maar die moet nog komen. Alligny is eveneens leuk, omdat je er zo lekker onder de bomen loopt en door de straatjes. Lucenay was dit jaar een topper dank zij heel mooi weer en Semur-en-Auxois wordt gehouden op een platanen-avenue van wel drie kilometer lang. Schitterend, zij het dat de boel afgelopen zondag compleet verregende.

Maar echt de leukste is de vide grenier in het stadje Époisses. Inderdaad, van de gelijknamige kaas én van het kolossale kasteel met dezelfde naam. Deze marché des puces wordt het derde weekeinde van juni gehouden en ook hier loop je een belangrijk deel van het traject onder de bomen en over smalle straatjes tussen de weilanden. En bovenal: er is een groot terras onder de linden met een bbq en bier en wijn en duizenden mensen die met hun rotzooi onder de arm aan je voorbij trekken.

Époisses blonk dit jaar ook uit de vondsten die zich openbaarden. Een speciale uitgave van de krant Libération over de Renault4 (waarover later meer), mooie glas-in-loodramen voor ons nieuwe huis, een compleet servies (idem) en twee nu al dierbare dingen: een prachtig bankje van acacia en eiken plus de nieuwste bewoonster van Bellevue: Charlotte...

Om met die laatste te beginnen: Charlotte is een enorm karakter in heel fel roze. Ze is altijd vrolijk en meegaand, je kunt bovenop haar gaan zitten en zij zit gemakkelijk bovenop jou, ze eet mee met ons aan tafel (foto) en ze houdt Ballet warm op de bank. Kinderen adoreren Charlotte en gasten zijn heimelijk verliefd op haar. En ze vraagt jullie allemaal om snel kennis te komen maken!

En dan dat bankje. Stéphane Covelli is een jonge ambachtsman uit Chatoillenot, zo'n 130 km bij ons vandaan (zie ook www.factorycov.blogspot.com). Of eigenlijk is hij meer kunstenaar, zó mooi zijn z'n houten voorwerpen (tussen haakjes: in het Latijn is het woord voor kunstenaar hetzelfde als dat voor ambachtsman, dus dan zitten we altijd goed met Stéphane). Kapstokken maakt hij en krukjes en houten speelgoed.

En ons bankje dus, waarop plaats is voor drie personen. Een leugenbankje lijkt het wel, zoals je die nog vindt aan de havens rond het IJsselmeer, bezet door oude mannen die sterke verhalen vertellen. Over de zee en over de wind. Over heldenmoed en heldenbloed. En over wat voor trouvailles ze allemaal vonden op de rommelmarkt...