Het meest intrigerend zijn evenwel de cijfers van de burgerlijke stand, l'etat civil, waaruit je met acht natte vingers wat demografische wetenswaardigheden kunt distilleren. Zo werden er op een bevolking van ruim zevenhonderd zielen (we spreken hier over het Moux at large, inclusief alle gehuchten, buurschappen en andere dorpjes die tot de gemeente behoren) slechts twee huwelijke gesloten. Die tussen de rondbuikige Nicolas en zijn wulps poserende Maggi én tussen Patrick en Danièle, die er niet veel zin in lijken te hebben, als je de foto mag geloven.
Een haartje gunstiger was het vorig jaar gestemd met het aantal geboorten: drie baby's kwamen ter wereld en ze heten Lou (naar Lou Reed, mag ik hopen), Angeline (naar een nummer van Bob Dylan?) en Enzo (dat echtpaar had er kennelijk al een heel stelletje).
Maar dan het aantal sterfgevallen: wel negen, waardoor de verhoudingen behoorlijk scheef komen te liggen. Temeer daar eerder genoemde huwelijksvoltrekkingen geen kinderen gaan opleveren: de gelukkigen krijgen nog net niet voor de derde keer tandjes, maar de vruchtbare dagen zijn toch zeker geteld.
Het kan niet anders of de thematiek van Geert Maks prachtige boek 'Hoe God verdween uit Jorwerd' (over de leegloop van het Friese platteland) is hier nog in full swing. Op het eerste gezicht... Als je beter kijkt, zie je dat het nog lang aan kan, hier in Moux. Want de leeftijd van de overledenen van 2012 is opmerkelijk! Je jongste - Gilbert - is slechts 59 geworden - veel te jong. Simone Pin, echtgenote van ons aller Jacques, een goede vriend van wijlen president Mitterand, voormalig wethouder van de gemeente en bakker en uitbater van La Poste en wat al niet, werd evenmin erg oud: 76 jaar slechts.
René Alain, voormalig uitbater van het kostelijke dorpscafé Chez Kiki in Chassagne, werd 81, dan is er nog een die 85 is geworden en 86 en 87. Nog niet abnormaal, zou je zeggen. Dat wordt het wel als je de leeftijd van weduwe Marcelle ziet: 103 jaar werd ze maar liefst. Zeker de oudste van de Morvan, denk je dan, maar nee! Ook aan het leven van Marceline, de moeder van onze 85 jarige buurvrouw op Bellevue, kwam dan toch een einde, op de gezegende leeftijd van 105 jaren?!
Kijk twee ruim honderdjarigen in een dorp van even zevenhonderd zielen, is niet slecht. En dan hebben we het nog slechts over de eeuwers die zijn dood gegaan. Hoeveel zijn er dan nog in leven?!
Kortom: hoe God bleef staan in Moux, Geert Mak.
PS. Uit bovenstaande cijfers blijkt wel hoe gezond het leven is in en rond Bellevue. Mensen die daarvan graag profiteren, doen er goed aan een zorgeloze vakantie te boeken in een van onze huizen. Ga maar na: 25 jaar lang twee weken per seizoen op vakantie naar Bellevue, betekent al gauw een jaar langer leven. Kun je nóg een keer met vakantie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten