Bloot op Bellevue

Het beeldmerk van Bourgondië is de slak. De wijngaardslak welteverstaan, die symbool staat voor zowel het rustige, langzame leven in de streek als voor de gastronomie.
Behalve die beroemde escargots, die je in letterlijk elk restaurant krijgt geserveerd - soms badend in de boter in hun huis (ofschoon dat nooit hun eigen huis is: lang voor het tv-programma waarin idioten een tijdje in andermans woning kruipen, deden deze slakken postuum reeds aan woningruil), een enkele keer los in de roomsaus en als je geluk hebt met room en kaas en maïs in een fraai glas - enfin, behalve díe beroemde escargots zijn er dus ook andere slakken. De petit gris bijvoorbeeld (eveneens eetbaar, ik ga de mogelijke bereidingswijzen hier nu niet weer uit de doeken doen) maar zeker ook de naaktslak. Ongenietbaar, maar vanwege zijn naam toch intrigerend en, voor de dieren zelf tenminste, in zekere mate opwindend.
Nu is Bellevue sowieso een vruchtbaar oord - ik heb een vriend die is rond onze huwelijksnacht verwekt; niet door mij overigens, dat zou wat moois zijn, maar door vrienden van ons die vanwege die bruiloft beneden op de camping in het dorp stonden - maar die slakken maken het wel erg bont!

Stel je voor: er zijn er twee die elkaar tegenkomen op de muur van Maison Bellevue. Na wat plichtplegingen over hun wederzijdse staat van blootheid schuiven ze dicht tegen elkaar. Hun slijm vermengt zich tot een stevige draad die op de wand plakt en waaraan ze van lieverlee, buik tegen buik, naar beneden glijden. Helemaal los van de muur nu, bungelend aan dat lijmerig slijm cq. slijmerig lijm.

Dat vrij zweven is noodzakelijk voor de capriolen die het bruidspaar - dat hoop ik tenminste want indien zulks ook nog buitenechtelijk blijkt wordt het wel erg zedeloos - vervolgens uithaalt.
Ze kronkelen rond elkaar en laten tegen hun beider hoogtepunt uit hun wang (!) een soort penis komen (ik zíe nu mensen nadenken over de mogelijkheden die dit schept). Die penissen (naaktslakken zijn tweeslachtig, dus het is eigenlijk altijd goed) vinden elkaar daar hoog in de lucht - dit wordt wel een erg zweverig verhaal - en kronkelen rond elkaar totdat ze gezamenlijk een soort doorzichtige paddestoel vormen die zich in één lang(zaam) orgasme lijkt te vullen met zaad.

Minuutje of vijf beetje lekker nagenieten en dan ontvlechten die twee penissen zich weer en trekken de weekdieren hun in verhouding omvangrijke geslacht in. Waarna ook de slakkenlijven zelf loskomen van elkaar, de muur opzoeken voor houvast en hun eigen weg gaan. Het mannetje - maar ja, wie is hier eigenlijk het mannetje? - kijkt nog even om alsof-ie wil zeggen: ik ga een pakkie sigaretten halen.

En het vrouwtje - maar ja, wie is hier eigenlijk het vrouwtje? - zoekt een geschikte plek om straks een paar honderd eitjes te leggen, die over twee maanden uitkomen.
Dus als er de volgende keer op Bellevue geen groen meer te bekennen is, dan komt dit doordat het hier zo'n vruchtbare omgeving is.

Vijf maal Loiseau

Echte gourmands kunnen vanaf deze week vanuit Bellevue maar liefst vijf maal per week naar verschillende restaurants van Dominique Loiseau!

Veel gasten van Maison Bellevue nemen de gelegenheid te baat om toch eens te gaan eten in Relais Bernard Loiseau in Saulieu***. Ik bedoel, als je dan toch op slechts vijftien km afstand zit en je bent culinair geïnteresseerd (en wie is dat niet?), dan ga je er allicht even heen. Al is het maar voor een kopje koffie met wat lekkers of het middagse menu Route N6, genoemd naar de oude 'snelweg' tussen Parijs en Lyon, waar het driesterrenrestaurant van Loiseau aan ligt.
Bij leven van grondlegger Bernard Loiseau - de chef die zich precies tien jaar geleden door het hoofd schoot omdat hij - volgens de verhalen - bang was zijn derde ster kwijt te raken - kon je vanuit Bellevue ook al vrij eenvoudig naar Parijs, om daar zijn twee tantes te bezoeken. Geen echte familie natuurlijk, maar de restaurants Tante Louise en Tante Marguerite aan de rechter respectievelijk de linker oever van de Seine in de Lichtstad.

Dat was nog wel een eindje rijden (2,5 uur, dan ben je er wel), dus opende Dominique Loiseau - die sinds de dood van haar man de touwtjes stevig in handen heeft - in overleg een vierde restaurant in het nabij gelegen Beaune (uurtje rijden): Loiseau des Vignes. Het mooie daar is niet alleen dat ze inmiddels een ster van Michelin hebben, maar dat je er ruim 70 (zeventig!) grote Bourgogne-wijnen per glas of zelfs per slok kunt bestellen!

De gasten van Bellevue zijn echter meer georiënteerd op Dijon, dus moest daar een vijfde loot aan de vogelboom komen: Loiseau des Ducs, als verwijzing naar de hertogen die Dijon als hun hoofdstad kozen. Deze week is de nieuwe zaak, gevestigd in een Middeleeuws pand aan de Rue Vauban, pal naast La Place de la République, geopend en uiteraard gingen we voorproeven (menu van drie gangen voor 29 euro). De hoofdgerechten moeten nog wat spannender worden, maar het entree van verschillende oude tomatensoorten in een crème, met mozzarella en basilicum was misschien wel het lekkerste voorgerecht OOIT!

Dus op maandag en dinsdag naar Parijs, woensdag naar Beaune, donderdag naar Dijon en vrijdag naar Saulieu! Bon appétit allemaal:-))

Voor het ganse gezin!

Meteen maar even een aanvulling op de restaurantlijst van gisteren: Le Moulin in La Petite Verrière.

Le Moulin is precies wat je denkt: een oude watermolen op zo'n 25 km van Bellevue. En waar water is zwemt vis, dus maakten de uitbaters Isabelle en Ludovic en een mooi forellenrestaurant van. Met kweekvijvers rondom, waar de vis in spartelt. En waardoor je doorlopend moet plassen, vanwege het geklater.
Op het menu (18 euro voor vier gangen) staat uiteraard forel in allerlei soorten en maten, maar er is ook vlees en ander lekkers.

En voor de kids zijn er menuutjes zonder smerige nuggets: gewoon een stukkie kip en wat patatjes en iedereen is blij.
Temeer daar er veel te zien valt bij Isabelle en Ludovic.

Zoals vis in die bassins. En je kunt naar hartelust je hengel uitgooien om al die forellen (nu ja, niet allemaal) te verschalken.
Even geen zin meer om te vissen? Dan kun je er ook nog midget golfen. Kabouterkolf zogezegd en dat is ook leuk voor het hele gezin.
Kortom, wie zegt dat Bellevue te ver van de kust ligt kletst maar wat. Want wij hebben Le Moulin!

What to do around Moux (restaurants)

Goede raad is duur, luidt het gezegd en een reeks restaurants aanbevelen blijkt een hachelijke bezigheid. Want zijn ze altíjd goed? En naar ieders smaak? Onderstaande lijst wordt dus geraadpleegd op eigen risico en we geven garantie tot aan het hek van Bellevue.

Les Poulettes à Table in Clomot (25 km, dichtbij Arnay le Duc): heerlijke zaak van twee kunstenaars, die zich jaren geleden vestigden in een oude boerderij. Alleen maar heerlijks uit de directe omgeving, waar chef Marianne geweldige schotels van bereidt. Haar wederhelft Patrice, striptekenaar van oorsprong maar als je zegt clown geloof je het ook, heeft een uitstekende neus voor wijnen. Dikwijls live muziek, altijd sfeervol. Nog even over Patrice: we hebben tafelgenoten gezien die ter plekke verliefd opp hem werden, dus opgepast.

Haaks hierop staat Le Cerney in het plaatsje Cerney, aan het Lac des Settons (5 km). Een groot schrootjes interieur en de tv staat altijd aan. Wel een fijn terra met gekleurde lampjes waarvan de helft het nket doet. Jean Pierre echter, kookt ouderwets en ouderwets goed. Neem het menu gourmand (vier gangen) en je krijgt bijvoorbeeld huisgerookte zalm, slakken, de beste zwezerik in de hele Morvan en nougat-ijs toe. De wijnkaart is beperkt, maar de witte Gitry (23 euro geloof ik) is best.


Aan de andere kant van het Lac des Settons, aan de Rive Gauche, ligt À la queue du Lac. Kleurrijke parasolletjes in de tuin voor het restaurant en binnen alles fel groen. Hier geen tv maar een radio uit het jaar kruik, die meestal stoort. Maar ze koken lekker en zijn heel erg aardig.

The Little Pub is de oer-Franse naam van de zaak van Isabelle en haar man in Alligny (5 km de andere kant op). De keuken is al honderd jaar hetzelfde, maar de steak charolais is niet te versmaden en de niertjes zijn uitmuntend. Isabelle is een schat en als je vraagt of ze een moppie op haar accordeon speelt, dan roept ze haar jongste zoon. Die dat ook niet kan…

B9 in Dijon (op het Place de la République, pal tegenover het hertogelijk paleis). Gevestigd naast de sterrenzaak van chef J.P.Billoux, die ook eigenaar is van B9 (daar staat dus die B voor). Michelin-kwaliteit dus, voor een schappelijke prijs. En een mooi buitenterras.

Als we het dan toch over sterrenzaken hebben: Relais Bernard Loiseau*** in Saulieu. Dé zaak in de weide omtrek, al sinds de zelfmoord van chef Bernard gerund door zijn vrouw Dominique. Het menu Route National (het restaurant ligt aan de N6, vandaar) is heel betaalbaar (een heleboel amuses en dan vier gangen voor 69 euro, pak ‘m beet). Even waarschuwen van te voren, dan reserveren wij graag voor je.

Is er dan niks in Moux zelf? Jazeker wel! Restaurant Beau Site is slechts vijf minuten lopen (heen – terug het dubbele want berg op en wijn in de benen) en heeft een uitstekende, vrij moderne keuken. Hotel de la Poste is er ook nog, maar het eten is beperkt en soms niet best. La Picherotte tegenover de bakker is leuk voor de lunch.

In Autun is een aantal gerenommeerde restaurants gevestigd, waar je zo heen kunt maar die ook weer niet spectaculair zijn. Chateau Briant is er zo een en Le Chalet Bleu. Een uitschieter is Cabillaud, aan je linker hand vlak voor de basiliek die is gewijd aan de Heilige Lazarus. Italiaanse chef, Portugese gastvrouw, vooral vis op de kaart en die is top!

Liefhebbers van oude abdijen spoeden zich naar l’Abbaye de la Bussière aan de Ouche (richting Dijon, 60 km). Een elfde eeuwse abdij, fantastisch gerestaureerd door de huidige Engelse eigenaren. De keuken heeft een ster van Michelin, maar doordeweeks eet je er tussen de middag voor nog geen 30 euro drie fantastische gangen. Oppassen voor de wijn: prijzig, maar dan heb je ook wel wat.

In Beaune dit een kloon van Relais Bernard Loiseau: Loiseau des Vignes. Ook hier een ster van Michelin (die krijg je in Frankrijk echt makkelijker dan in Holland) en top eten voor een heel redelijke prijs.

De show wordt echter gestolen door 71 geweldige wijnen uit de Bourgogne, die je allemaal per glas of zelfs per slokje kunt bestellen. Dus iedereen aan de Vosne Romanée en de Puligny Montrachet, graag.

Even tapas doen op een mooi terras? Ga dan naar Rendez Vous des Pêcheurs in Chevigny, het uiterste puntje van het Lac des Settons. Het mooiste uitzicht, redelijk eten en aardige mensen.

Ook van Loiseau (het is een heel nest vogels!) is een nieuwe zaak in de Rue de Vauban te Dijon. Alleen die gaat pas begin juli open, dus nog even wachten op de recensie…

En dan hebben we nog La Grange in Flavigny, pal naast het winkeltje waar de film Chocolat is opgenomen.

La Grange wordt gerund door vijftien boerinnen (en één boer, wat een leven), die hun eigen lekkere dingetjes meenemen van de boerderij. Topsfeer!

Had ik La Pomme d’Or in Époisses al genoemd?

Voor wie gek is op de Franse stinkkaas die tevens figureert in ‘Het lieve leven van de familie Kaas’, dat ik ooit samen met kaaskeizerin Betty Koster schreef. Enfin, bij La Pomme hebben ze een heel menu rond époisses, dus da’s lekker.


Voor het moment was ‘m dit even. Nu uit eten om nieuwe adressen te sparen.

Smul ervan!

What to do around Moux (2)

Weidegrond genoeg in de Morvan, maar soms zijn uitstapjes naar gewijde grond ook leuk. Een paar suggesties...

Abdijen en kerken

De liefhebber van religieuze bouwsels heeft de Morvan veel te bieden. Neem dichtbij de basiliek van St. Andoche in Saulieu (15 km) en de kathedraal gewijd aan de Heilige Lazarus in Autun (30 km).

Iets verder weg is evenwel nog veel meer te beleven. Om te beginnen in Vézelay, de bedevaartplaats waar de Heilige Bernardus op 31 maart 1095 opriep tot de Tweede Kruistocht. De beroemde basiliek van Vézelay was er toen al (in rudimentaire vorm) en is een bezoek zeker waard.

Galeries, restaurants (bij Relais du Morvan is het goed toeven) en musea wisselen elkaar af. Het is de moeite waard om de auto beneden te zetten en dan met het dorp aan je rechterhand rond de berg te lopen. Je komt aan de achterzijde van de basiliek uit en daalt door de hoofdstraat weer steil afdalen.

Over de Heilige Bernardus gesproken. Wie naar Dijon gaat voor een uitstapje (te veel bezienswaardigheden om op te noemen, maar een eettip is er wel: B9 op het Place de la République, tegenover het Hertogenpaleis!), doet er goed aan even een stop te maken bij Fontaines-les-Dijon, een afslag van de weg naar de grote stad. Daar werd Sint Bernardus geboren en een flinke kathedraal met plaquettes herinnert hier aan.

Overigens was het dezelfde heilige die een fikse vinger in de pap had bij de Abdij van Fontenay, ter hoogte van Montbard (60 km). Soberheid troef in dit prachtige ‘dorp van geestelijkheid’ en zeer aansprekend. www.abbayedefontenay.com

Wat dat betreft getuigt Cluny in het zuid-oosten (90 km) van veel meer spirituele rijkdom.

Letterlijk dan, want de gigantische kerken en abdijen (meest afgebroken) in dit stadje waren Sint Bernardus een doorn in het oog. Des te interessanter om te zien hoe de puissante zelfverrijking van de abt van Cluny leidde tot de soberste aller ordes: die van Cisterciënzers.

Wie van lekker eten in een spirituele omgeving houdt, spoede zich naar La Bussière in Bussière-sur-Ouche (65 km). Een abdij uit de elfde eeuw, fantastisch gerestaureerd door de huidige Engelse eigenaren, die hun kastelen in Groot-Brittannië moesten verkopen om dit te realiseren. Het restaurant in de abdij is geweldig en heeft een ster van Michelin. www.abbayedelabussiere.fr

Kaasjes eten kun je bij de Benedictijnse abdij van La Pierre qui Vire (de steen die draait) bij St. Leger-Vauban (zie kastelen). Daar worden geiten en koeien gehouden om lekkers van te maken. Van hun melk dan hè… De kerk erbij is aardig en die draaiende steen wonderlijk. www.apqv.fr

Klein maar fijn tot slot is het vestingstadje Flavigny-sur-Ozerain, waar de film Chocolat is opgenomen. Ook hier staat een oude abdij en een bijzondere kerk, maar de profane sfeer van het plaatsje als geheel maakt nog meer indruk. Net als La Grange, de ‘schuur’ waarin vijftien boerinnen en een boer een restaurant hebben gemaakt, waar ze hun eigen heerlijkheden verkopen.

Vers gebraden eend, varken uit de oven, gans en ongans, het is er allemaal te proeven. www.ferme-auberge-la-grange-flavigny21.fr

Geniet ervan!

What to do around Moux

Voor het gemak van onze gasten maken we zo nu en dan een overzicht van wat er allemaal te doen is rond Moux. Waarom dan niet op de blog geplaatst? bij dezen, in afleveringen.

Kastelen

Ofschoon de Morvan van oorsprong een zeer arme streek is, ontbreekt het ons niet aan kastelen in de omtrek. Immers, de Bourgogne was voor graven en hertogen in het verleden een geliefde plek om rust te zoeken. En vooral ook wild.

Het Château van Sully (langs de weg tussen Atun en Beaune – 40 km) is hier een goed voorbeeld van. Een groot kasteel, dat wordt bewoond door de weduwe MacMahon en haar kinderen. Wel wat verwaarloosd, want ze heeft veel oog voor de bijbehorende wijngaarden, die schitterende wijnen opleveren. www.chateau desully.com

Minder lieflijk en des te meer robuust is het kasteel van La Rochepot, nabij Nolay (45 km). Een echt ridderkasteel, met harnassen en zwaarden, waar met name kinderen veel plezier aan kunnen beleven. www.larochepot.com

Meer westelijk in de richting van Avallon ligt het kasteel van Époisses (40 km). Een indrukwekkend gebouw, dat ooit helemaal vierkant was en toen misschien wel een kilometer in omtrek! Tijdens de Franse Revolutie is de helft ervan afgebroken, dus toen de adellijke eigenaar na een paar jaar gevangenschap weer thuis kwam moest-ie wel even slikken. De duiventil op de cour is van zeldzame schoonheid en biedt plaats aan maar liefst 1500 tortels. www.chateaudepoisses.com
En als je dan toch in Epoisses bent, ga dan langs bij La Pomme d’Or, voor een lunch geheel op de beroemde Bourgondische kaas époisses gebaseerd. Je vindt er tevens het boek ‘Het lieve leven van de familie Kaas’, van mijn hand:-))

Ten zuiden van Avallon staat in Bazoches (40 km) het oude château van maarschalk Vauban, de grote bouwmeester van forten en kastelen. Volgens de overlevering was een vesting die hij had gebouwd onneembaar. Maar hij was tevens een uitmuntend generaal, zodat een belegering door Vauban volgens diezelfde overlevering onhoudbaar was! www.chateau-bazoches.com
Om deze grote zoon van Frankrijk te eren, is zijn geboorteplaats lang geleden omgedoopt tot St.Leger-Vauban. Je vindt dit dorp, met een aardig museum over de maarschalk, precies tussen Saulieu en Avallon (30 km). Makkelijk op een dag te doen dus, dit toertje Vauban… www.vaubanecomusee.org

Buitengewoon is de burcht van Châteauneuf, nabij Pouilly-en-Auxois (45 km). Het is een Middeleeuws dorpje met leuke restaurantjes en galeries. En met het gelijknamige kasteel, vanzelf , dat een bezoek meer dan waard is. www.chateauneuf.net

Op een steenworp naar het noorden ligt dan ook nog eens het Hertogenkasteel van Commarin. Je kunt er niet in, maar een wandeling rondom het enorme bouwwerk is eveneens zeer de moeite waard. www.commarin.com

Veel plezier!!

Gezinsuitbreiding

Met de komst van Chelsea (13 maanden en 5 dagen) en Carmine (13 maanden plus 3 dagen) is het gezin op Bellevue weer wat uitgebreid. En de nieuwkomers maken meteen de dienst uit!
We hebben lang getobd of we wel weer nieuwe dieren zouden nemen. Ooit liepen op Bellevue tien schapen rond - waaronder de legendarische wol-dot-com, met z'n zwarte stip op z'n rug - maar de zorg ervoor en uiteindelijk de slacht gingen ons niet in de koude kleren zitten.
Graag hadden we (lees: Jurriaan en ik) ook een stel varkens gehad. Maar die breken altijd uit, slettebakken de hele dag en ze worden uiteindelijk zo'n driehonderd kilo zwaar. Bovendien, als je het al erg vindt om een schaap te slachten (ik ben te sentimenteel met dieren), dan is het killen van een zwijn helemaal ondenkbaar. Het zijn veel te leuke, grappige, intelligente en lieve dieren.
Enfin, een paard dan, hield Elly aan. Dat scheelt grasmaaien en het is heel leuk voor de gasten en hun kinderen... Dus viel de keuze op Roskoff, een Belgisch trekpaard dat we bij restaurant Les Poulettes à Table in Clomot leerden kennen. Niet in de koelkast, maar in de wei achter de kostelijke eetgelegenheid van Marianne et Patrice. Oké, dat lieve paard moest het worden...
Om kort te gaan: Roskoff (1500 kilo, hengst) was vorig jaar nog wel te koop maar nu eigenlijk niet meer. En we lagen 's nachts wakker van het kolos. Wat als het dier per ongeluk op de tenen van een van de kinderen op Bellevue zou gaan staan? En waar moest een grote stal komen om 's winters in de slapen? En zou er genoeg gras zijn?
De geitenboerderij van Pascale en Thierry, op nog geen vijf minuten rijden van Bellevue, bracht uitkomst. Want naast zo'n honderd angorageiten (voor je wollen sokken dus), hebben ze ook pakweg vijftien Shetland pony's rondlopen. Oké, ze zijn een beetje klein vergeleken bij Roskoff (om eerlijk te zijn kunnen ze er een keer of tien in), maar ze zijn gefokt op karakter - niet bijten en niet schoppen - en kerngezond. Pascale wilde haar twee veulens van mei vorig jaar wel verkopen: Chelsea en Carmine, twee halve zussen (want een andere moeder).

Na een barre tocht door de bossen rond Bellevue, zijn Chelsea en Carmine nu op de weide achter de moestuin aangekomen. Ze genieten van het gras, van de schapenstal (groot zat voor die twee), van de aandacht van de kinderen, van Enna en van het najagen van de kippen. Kortom, Bellevue is niet alleen twee kinderen rijker, maar ook een attractie voor alle jonge gasten van Bellevue. Alleen nog even niet op hun rug gaan zitten, want daar zijn ze nog te jong voor.
Tot gauw namens Chelsea en Carmine!

Les Journées Gourmandes

Een gastronomische beurs bezoeken is op zich al leuk, met alle lekkers dat wordt aangeboden, maar nog leuker is het als je kijkt naar de gezichten achter de producten.

In Saulieu, de kleine hofstad die dankzij de aanwezigheid van Relais Bernard Loiseau*** toch al culinair is, worden al bijna een kwart eeuw lang ieder jaar Les Journées Gourmandes gehouden. Vijf dagen achtereen waarop alle lekkernijen uit de buurt en uit verre streken worden tentoongesteld. De slome slakken van Domaine de l'Escargot en de weelderige wijnen van Domaine des Terres de Chatenay, kilo's kant en klare koe (Charolais uiteraard) en fijn geaffineerde foie gras. Champagnes, crémants en crèmes de cassis, maar tevens worsten en terrines, koekazen en chêvres, thee en kruiden.
De mensen achter al dat heerlijks zijn stuk voor stuk toegewijd en passievol. Neem Jean-Claude Janin van Domaine Chatenay, die al zijn heerlijke Mâcons laat proeven (voor zijn Chazelles is kostelijk) en bij ieder glas vertelt hoe de druiven groeien en hoe de wind erover waait en hoe de zon staat en wat al niet.
Of knoop een praatje aan met kunstenaar Patrick Dotres, die van antiek bestek en zilverwerk de fraaiste objecten soldeert.
De gedroogde vruchten van Verger des saveurs zijn even kleurrijk als zoet, net als de dames die ze aan de man brengen maar die vijf euro vragen voor het poseren en dus zelf niet op de foto komen:-)
Goddelijk zijn de rilettes en gekonfijte eendenlevers van Pascal Laprée bij Mont St.Jean en worstenmaker Billard verrijkt zijn saucissons met pure ganzenlever, wat hem niet voor niets de trofee opleverde van Bernard Loiseau. Onweerstaanbaar is het vijgenbrood van Boulangerie Poisot, die trouwens ook sierbroden bakt die zo in een museum kunnen. Net als de bakkersvrouw.
Fanny et Sylvie brengen prijzen de Chablis aan van hun echtgenoot en vader Pierre Hugot (elke zaterdag paraat op de ambachtelijke buitenmarkt van Saulieu), terwijl de kleinkinderen Gabin en Jade hun gezichtjes laten beschilderen door de vigagiste.

En dan eindigen we bij Marianne en Patrice van Les Poulettes à Table. In het dagelijks leven bestieren deze twee (levens)kunstenaars ons favoriete restaurantje in Clomot, maar nu vertonen zij hun kunsten tijdens de beurs. Dat betekent samen wijn drinken, proeven van hun licht gerookte hammen en smedige comtés en beloven dat we elkaar gauw weer zullen zien. Dat gaat echt geen jaar duren, ook al vindt in 2014 de 25-ste editie plaats van Les Journées Gourmandes!

Vooruit met de geit!

Bellevue is een attractie rijker: een heuse geitenboerderij, om de hoek! Waar ze bovendien heerlijk warme truien en sokken hebben...
Op hemelsbreed slechts een kilometer afstand van ons bescheiden landgoed, ligt het gehucht Montsermage. Bij de ingang van het pad dat naar dit lieu dit leidt, staat een bord: Mohair de chêvre. Maar verder is het louter weiland, wat waterpartijen en in de verte een grote loods. Juist in die loods moet je zijn voor de geiten van Pascale en haar man Thierry. Geen gewone geiten zoals wij die kennen (nou ja, eentje dan), maar zogeheten angora geiten. Die hebben dus allemaal zo'n truitje aan als die Jordanese vrouwen in de jaren tachtig. Alleen dan niet roze...
Al met al lopen in de loods (en 's zomers in de weiden rondom) zo'n honderd chêvres rond bij Montsermage. Tweemaal per jaar worden de dieren geschoren en eenmaal per jaar wordt eenderde deel van de geiten gedekt. Daartoe lopen ook een stel rammen rond, die zijn geselecteerd op hun vruchtbaarheid, maar tevens op hun zachte karakter. Hoewel een van de twee wel onstuimig kan zijn en soms in zijn hok moet.
Maart is natuurlijk de tijd voor de lammetjes, die klein zijn als een kat. Alleen een stuk kwetsbaarder. Na een paar dagen echter, rennen ze al rond en maken ze gekke bokkensprongen.
En soms, heel soms, heb je de indruk dat ze een paar lelijke geiten uitlachen. Lelijk, hoe kunnen ze nou lelijk zijn? Nou, vanwege hun tandjes!
De geitenboederij van Pascale en Thierry heeft tevens een boetiek, waar wol en wollen kleding wordt verkocht. Niet goedkoop, maar van een superieure kwaliteit, waardoor je sokken, je trui en je poncho gewoon een leven lang mee gaan. Dus heb je een leven lang het beeld van die tandjes voor ogen:-))

Afspraken voor een bezoek zijn te maken via ons. Dus vooruit met de geit, op naar Montsermage!!!

Hè hè, we kunnen weer veilig in het bos achter Bellevue wandelen. Want met het laatste weekeinde van februari is ook het jachtseizoen gepasseerd...
De jacht (op everzwijnen en reeën) duurt van pakweg eind oktober tot eind februari. In die vier maanden mag alleen in het weekeinde worden gejaagd, al hoor je door de week nu en dan ook wel een verdwaald schot. Wellicht wordt dan een vos verschalkt, want dat dier is en blijft aartsvijand nummer één van de Franse plattelander.
Maar verder zijn het dus met name zwijnen en kleine herten die worden bejaagd. Dat gaat niet altijd van een leien dakje. Al helemaal niet voor het wild in kwestie natuurlijk. Vooral als er sneeuw ligt is het al moeilijk genoeg te overleven in het bos, simpelweg doordat het voer moeilijk te vinden en te bereiken is. Bovendien vriest het hier elke winter wel een aantal dagen of weken streng tot zeer streng (ons eigen record op Bellevue staat op -21 graden Celsius), wat het er niet makkelijker op maakt. En dan ook nog eens worden opgejaagd, waarbij je met elke stap een duidelijk herkenbaar spoor achterlaat, maakt het leven er niet vrolijker op.
Soms echter, is ook de jager het haasje. Zo schoot de voorzitter van de jachtclub van het nabij gelegen Montsauche enkele jaren geleden een meegetroonde journalist door het hoofd. Per ongeluk, dat dan weer wel, maar met even fatale gevolgen voor de krantenjongen.
En er zijn meer slachtoffers. Want iedere rechtgeaarde jachthond is weliswaar zielsgelukkig dat-ie na acht maanden opgehokt zitten er eens even uit mag, maar als zo'n beest de weg kwijt raakt dan is de Morvan opeens wel heel erg groot. Afgelopen zondag nog hield een 4x4 (quatre-quatre heet dat in het Frans) ons staande, met de vraag of we soms een foxterriër hadden gezien die sinds zaterdag zoek was. Nee dus.
Twee weken daarvoor - op zondagavond tegen zes uur - had Titus mee geluk... Op een wandeling vond Enna in de sneeuw een al helemaal opgerolde hond. Het dier schrok van Enna en rende weg. Wij naar huis en na een half uur weer eens terug naar de plek in kwestie om te kijken of we de hond konden lokken met wat brokjes. Nee dus, hij rende weer weg. Totdat Elly het dier weer een half uur later alleen benaderde en toen gaf hij zich over. Hij schrokte de meegebrachte brokjes achter elkaar op, liet zich aan de riem doen en meenemen naar Bellevue.
Eenmaal binnen rolde het arme dier zich weer op en viel in een diepe slaap, zó moe was hij. Een telefoontje naar zijn baasje (een niet onsympathieke jager, het moet gezegd) leerde waarom Titus - want zo heette hij - zo moe was: de zaterdag ervoor was hij om drie uur 's middags zoek geraakt bij het Lac St. Agnan, zo'n 25 km (!) verderop. Het had hem ruim een etmaal gekost om naar Bellevue te lopen (waarom daarheen?) en gevonden te worden. Had hij er nog een nacht gelegen (het vroor die dagen pakweg tien graden), dan was arme Titus er niet meer geweest.
Verder nog iets leuks?
Ja, dat het jachtseizoen is afgelopen! Maar wee de forellen, waar de Fransoos-met-jachtinstinct vanaf volgende week op jaagt. En daarna zijn de slakken aan de beurt en dan de paddenstoelen en dan weer het wild. Jachtig leven hier...