zondag 27 februari 2011

Een ontdekking (1)

Naarmate je ergens langer woont, loop je minder kans nog eens een echte ontdekking te doen. Of je moet steeds verder weg, om nieuwe gebieden te ontginnen.
Maar het kan natuurlijk ook dat die ontdekking vanzelf naar je toekomt! Dat gebeurde in het geval van restaurant Pure, dat 4 februari jongstleden is geopend in Château de Frétoy, pakweg 45 km bij Bellevue vandaan.
Frétoy, ooit eigendom van de sympathieke Italiaanse filmboef Lino Ventura, was overigens geen onbekende voor ons. Onze goede vrienden André en Caron waren enkele jaren eigenaar van het romantische kasteeltje, waarna het in handen kwam van Jaap en Sylvia. Oók al bekenden, want Jaap was in een vorig leven (van zowel hemzelf als van ons) de baas van Elly. En in die periode zijn onze broer en schoonzus Arnold en Vera nog een poos huisbaas en -bazin geweest van het landgoed!
Toen ook Jaap en Sylvia Frétoy verkochten, raakte het château even uit beeld
. Maar niet voor lang, want begin februari werd er door de huidige eigenaren - Chris Kuilboer en Carla van Muyden - een prachtig restaurant in geopend: Pure (uit te spreken op z'n Frans, maar op z'n Engels kan ook hoor).
Chris en Carla zijn in de Nederlandse horeca geen onbekenden, dank zij hun herberg De Lingehoeve bij Leerdam. Omdat ze deze zaak na járen van bouwen wel zo'n beetje op poten hadden, verbreedden zij hun blik richting Bourgondië, om dus uit te komen in Frétoy...
Ter gelegenheid van Elly's verjaardag hebben we met een stel vrienden geluncht in Pure, wat een geweldige ervaring was. Mooie eigentijds ingericht is het restaurant, met een heerlijke, nog nieuwe serre en in het hart van het oude gedeelte een houtkachel die sfeer en warmte schenkt.
Over schenken gesproken: de eigenaren zijn weliswaar Hollands, maar de bediening in de persoon van de charmante au pair Elodie is gewoon Frans. Zij schenkt met plezier een fantastische Santenay 2009, die het de hele maaltijd volhoudt en moeiteloos kan sparren met alle gerechten die voorbij komen.
Zoals een pracht drieluik als amuse: een 'bitterbal' van risotto, een toefje eendenlever met gekonfijte citroen en een echt kostelijk wit schuim van tomaat in een olie van peterselie. Of het voorgerecht van steak tartare, uiteraard van het 'Morvandese' merk Charolais. Je weet wel, van die volle witte koeien. Stevig vlees, hoog op smaak gebracht met gesnipperde ui en groene kruiden.
In het hoofdgerecht van op het vel gebakken kabeljauw bewijzen Chris en Carla dat zij die naam Pure niet zo maar verzonnen. De creatie is zó puur van smaak, dat je de rondvis als het ware
herontdekt. Met een carré van spinazie en groene asperges plus een streekje puree van selderij si het echt een plaatje.
Dat geldt evenzeer voor het dessert van kaas, waarin vier fromages voorbij komen: Delice de Bourgogne en Époisses, beide uit de buurt, plus een licht zoetige comté en de pittige blauwschimmel roquefort. Wat dadels erbij en zelf gebakken brood en een glaasje port van meer dan vijftien jaar oud, om de lunch af te sluiten.
Het moge duidelijk zijn: Pure, da's echt en ontdekking.
Zie: www.chateaudefretoy.com
PS. Je kunt ook slapen in Château de Frétoy. Maar dat gaan we natuurlijk niet doen hè, als gasten van Bellevue;-)

donderdag 17 februari 2011

Een scheepswerf?

Je vraagt je af: wat moet je met een scheepswerf als je 800 km van zee zit? Want we hebben het hier wel over Scheepswerf Nieko (www.nieko.nl), die niet van die lullige Lac-ses-Settons-bootjes maakt. Neen, zware stalen vletten bouwt-ie. Complete platbodems en van die schattige opduwertjes...
Dus nogmaals: wat moet je ermee in de Morvan? Een buitenhaard bestellen. Want Nieko - zo heet de baas zelf toevallig ook, ofschoon zijn eega Nettie natuurlijk de échte baas is - blijkt zó goed in metaalbewerking, dat-ie gemakkelijk een stalen schoorsteen in elkaar vouwt. Zoals gewone stervelingen een hoedje-van-papier.
Mooi strak en afgewerkt is-ie, onze buitenhaard. Gewoon van ruw staal, zodat-ie roestbruin kleurt. Of vlammend zwart als je 'm insmeert met lijnolie. Het hout rust op een plateau op 30 cm hoogte. Kan er niet uitvallen, dank zij de opstaande rand.
Maar dan: hoe brandt-ie? Best. Zodra de schoorsteen ook maar een beetje warm wordt - en dat wordt-ie bij eerste vlammetjes al - trekt-ie als een lier. Om het maar eens in scheepswerftermen uit te drukken. Gasten van Maison Bellevue zullen het beleven komend seizoen. En voor Perdue gaan we er nog een bestellen. Samen met zo'n opduwertje...

woensdag 16 februari 2011

Aan de slag

Het heeft even geduurd, maar nu hebben we dan toch de sleutel van ons 'nieuwe huis'. En kan de ontdekkingstocht beginnen. Dat klinkt misschien raar, voor een woning waarvan je al twaalf jaar eigenaar bent, en we waren uiteraard al vaker binnen geweest, maar dan wil je toch ook niet zo onbeleefd zijn om uitgebreid rond te kijken! Nu wel dus en het is niet onbehoorlijk meer...
Voorafgaand aan de officiële opening met een stel vrienden, hebben we ons het huis al een beetje eigen gemaakt: omtimmering rond de antieke balken weg gesloopt, lelijk behang eraf getrokken, piepschuim plafondplaten van het originele plafond gestoken, vloerbedekking weggehaald en zo voort en zo verder.
Daags daarna was dan het plechtige moment van inwijding. Met genoemde vrienden en champagne, vanzelfsprekend. Maar eerst hebben we gezamenlijk de openingshandeling verricht: het lelijke groene hek tussen ons erf en het oude gedeelte van buurman Henrie werd met vereende krachten omgetrokken en op de aanhanger met vuilnis gegooid. Opgeruimd staat netjes!
Aansluitend een rondleiding over het erf en door het pand gemaakt: de woonkamer met z'n mooie tegelvloer en lambrisering, de eerste slaapkamer met marmeren schouw en het opkamertje daar weer achter. Voorts natuurlijk de bijkeuken met z'n boerenhaard, de schuur (daar komt de trekker te staan), de cave en weckkamers en de antieke wasplaats, op de glooiende helling waarvan vroeger de was werd geboend. De moestuin wordt gekenmerkt door het grote natuurstenen bassin halverwege, waarover later meer. En na de rondleiding veel eten en drinken, want het moet wel echt een culinair huis worden.
Wordt vervolgd dus!